گیوه از جمله قدیمی‌ترین پاپوش‌ها و یکی از اصیل‌ترین صنایع دستی ایران مربوط به مناطق روستایی است. تا جایی که تاریخچه بافت این نوع از کفش به چند قرن پیش بازمی‌گردد و گفته می‌شود استان فارس و شهرهای شیراز و کازرون یکی از اولین و مشهورترین شهرهای باستانی در هنر گیوه بافی بوده و بازارهای پر رونقی در زمان‌های قدیم داشته‌‌اند. البته لرستان، خراسان و کرمانشاه هم از جمله معروف‌ترین گیوه‌بافان ایران به شمار می‌رود. این نوع از کفش معمولا در رنگ‌های ساده و تگ رنگ برای آقایان و طرح‌های چندرنگ برای خانم‌ها بافته می‌شود. این محصول هم یک گیوه زنانه است که در بافت رویه آن از نخ‌های رنگی و طرح‌های متنوعی استفاده شده است.
این کفش از دو قسمت مجزا تشکیل شده که رویه و زیره هستند و به خوبی به یکدیگر دوخته شده‌اند. قسمت رویه از الیاف ترکیبی پنبه و ابریشم تشکیل شده و در بافت آن هم از ترکیب چند رنگ شاد سرخابی، زرد، سبز و سورمه‌ای روی زمینه طوسی رنگ استفاده شده است. با وجود این ترکیب رنگی هم میتوانید این کفش را به عنوان تنها المان رنگی در ست لباس‌تان استفاده کنید و هم میتوانید آن را با ست‌ها و طرح‌های محلی و هنری به خوبی سازگار کنید. قسمت کفی هم از مواد لاستیکی مصنوعی با ضخامت 3 سانتی‌متر ساخته شده که دوام و راحتی خوبی دارد. لژ این کفش نسبت به گیوه‌های سنتی ضخامت بیشتری دارد و در روزهای گرم سال، کمتر حرارت زمین را به کف پا منتقل می‌کند. در قسمت پشتی کفش یا همان پاشنه، یک تکه جداگانه دوخته شده که هم به فیت شدن پشت کفش روی پای‌تان کمک می‌کند و هم برای بالا کشیدن پشت کفش در هنگام پوشیدن کاملا کاربردی است. کفی این گیوه از خود کفش جدا است و میتوانید بسته به اندازه پاهایتان از کفی‌های مختلفی در آن استفاده کنید. همچنین در صورت خراب شدن کفی میتوانید آن را به راحتی تعویض کنید. البته توجه داشته باشید که گیوه با توجه به ماهیت و کاربردی که داشته و به صورت سنتی بیشتر در مناطق گرمسیری کشور بافته می‌شده، برای فصول گرم سال مناسب است و به خوبی هوا در آن جریان دارد. اما برای فصول سرد و بارانی چندان توصیه نمی‌شود، چراکه به راحتی آب داخل آن نفوذ می‌کند و در کل با خیس شدن بافت رویه، کفش سنگین می‌شود. در نهایت به این نکته توجه داشته باشید که قالب این کفش کمی کوچک است و در هنگام خرید بهتر است یک شماره بزرگتر از کفش‌های معمول‌تان را تهیه فرمایید.
